Wie wat waar ?

Hallo allemaal !

Ik hoop jullie bij deze een leuk blogbericht te geven, om eens wat anders te kunnen lezen naast alle terreur artikelen van de afgelopen dagen. Ik leef enorm mee met wat er gebeurd is en ben enorm dankbaar dat jullie allemaal veilig zijn!

Eerst en vooral, zoals beloofd, het verdere verloop na de wateroverlast van vorige blogbericht. De oorzaak hiervan bleek gewoon een 'grapjas' te zijn, die het brandalarm had aangezet. Dit was niet zomaar een brandalarm, maar zo een waardoor alle watersproeiers begonnen te sproeien. Hoe het dan kan dat er zooooveel water verspreid was, geen flauw idee, maar dit is de enige uitleg die we gekregen hebben. Voor de rest is er een gespecialiseerd tapijtenbedrijf langsgekomen dat alles gedroogd heeft. We hebben bijna een week vele kamers niet kunnen gebruiken, maar ondertussen zijn die ook weer beschikbaar.

Ik zou jullie graag meer vertellen over wat ik hier nu juist doe & welk type mensen er in zo'n backpackers hostel zoal over de vloer komen. Voor de stagiaires zijn er drie soorten shiften. De am shift van 6.30 tot 15h, de pm shift van 13h tot 21.30 en de split shift, van 9h tot 14h en van 17.30 tot 19.30. Ik heb voornamelijk de am shift en heel af en toe de split shift. Aan de receptie hou ik me vooral bezig met het uit en inchecken van gasten, het beantwoorden van e-mails, het opnemen van telefoontjes, het maken van reservaties, etc. In het begin was het allemaal heel spannend en elke dag leerde ik wel iets nieuw bij. Ondertussen begint er zo'n beetje routine in te komen en weet ik steeds beter wat ik in welke situatie moet doen. Natuurlijk zijn er nog steeds dingen die ik niet weet, maar het begint de goede weg uit te gaan. Ik begin de buurt ook beter te kennen & kan nu op vragen zoals 'waar kan ik goede koffie drinken' of 'waar is het postkantoor' etc antwoorden. Dit was in het begin vaak een struikelblok, omdat ik zulke dingen gewoonweg niet wist. Ook het spellen van namen via de telefoon begint steeds vlotter en vlotter te gaan & ik heb er helemaal geen probleem meer mee om de telefoon op te nemen.

receptie

receptie

de muur

reception area

welcome to nomads

Er zijn hier verschillende soorten 'personeel'. Eerst en vooral de managers, die de boel in goede banen moeten leiden. Daarnaast zijn er enkele vaste personeelsleden (slechts 4 denk ik), die vooral instaan voor de travel desk en dus ook betaald worden. In totaal zijn er 4 stagiaires, 2 Nederlandse meisjes (Merle en Mayelle) en een Duits meisje (Vanessa).  Er zijn ook vele backpackers die in ruil voor accommodatie, drie uur per dag voor ons werken. Deze karweitjes zijn vrij uiteenlopend. Zo zijn er de 'busdrivers' die elk uur de shuttlebus naar het centrum rijden, mensen ophalen van de luchthaven, het station, ... Maar ook zijn er de andere taken zoals housekeeping, wc's poetsen, keukenhulp (in het restaurant), 'keukenopruimer', vuilnisbakken leegmaken, tuinman, ... Op zich valt het nog wel mee om 3u te werken en dan gratis te overnachten, maar deze karweitjes vallen toch niet te onderschatten. Vandaag moest ik weer mee met housekeeping, 44 bedden opmaken. Ik moet zeggen, na 3 uur was ik bekaf & moest ik gewoon verder werken aan de receptie. In principe moeten al deze 'vrijwilligers' minstens 3 weken blijven. Velen trappen het vroeger af, waardoor we (zoals op dit moment), zonder personeel zitten. In zo'n gevallen moeten wij dus inspringen, iets wat niet altijd even leuk is. We moeten gelukkig wel nooit wc's poetsen ofzo, enkel bij het bedden opmaken springen we wel eens in.

het gebouw langs buiten

the reception area

De gang naar de kamer

de trappenhal

Dit gezegd zijnde, ben ik aangekomen bij het laatste (en misschien wel interessantste) puntje van mijn blog: welke mensen komen er zoal naar deze hostel? Qua nationaliteiten gaat het alle kanten uit: van Canada, USA, Nederland, Frankrijk, Spanje, Zweden, Noorwegen, Denemarken, Italië, Duitsland en de UK (deze laatste twee zijn het best vertegenwoordigd) tot Australiërs, Chinezen, Japanners, Koreanen, mensen uit Nieuw-Zeeland,... Ik vind het altijd leuk om te gokken waar mensen vandaan komen en dan bij de check in te zien of mijn eerste gedacht goed was.

Wat mij erg opvalt is, dat de meeste backpackers niet goed weten wat ze willen & vooral op zoek zijn. Niemand weet echt of ze, eens terug thuis, willen werken, reizen, waar ze willen wonen, ... Het bevestigd nog maar eens het feit dat backpackers voor een groot deel reizen om op zoek te gaan naar zichzelf, iets wat ik erg interessant vind.

De ene klant is al vriendelijker en geduldiger dan de andere. Sommigen beginnen hele reisverhalen te vertellen en anderen willen gewoon zo snel mogelijk naar hun kamer. Backpackers reizen alleen, in vriendengroep, als koppels, in grote groepen, ...  Er zijn er die graag kaarten of gezellig in de bar babbelen, maar er zijn er natuurlijk ook die 's avonds graag een stapje in de wereld gaan zetten en 's nachts ladderzat aankomen in de hostel. Met de nodige rotzooi in de douches en wc's tot gevolg, maar die details zal ik jullie besparen. Ik heb al zeker enkele leuke gasten leren kennen waar je altijd bij aan tafel kan gaan zitten, of die even komen babbelen aan de receptie. Deze gesprekken gaan dan iets verder dan de basisvragen 'waar kom je vandaan, hoelang ben je al aan het reizen en wanneer plan je terug naar huis te gaan', wat soms ook wel eens echt leuk is. Jammer genoeg zijn er ook de vreemde klanten, waar je liever geen gesprek mee begint. Zo zijn er enkele locals die proberen om een goedkoop onderkomen te vinden, door weken in onze hostel te verblijven. Ik heb nu geleerd dat we in zo'n situaties plots "fully booked" zijn & echt geen kamers meer ter beschikking hebben. Dit is meestal de beste manier om hen vriendelijk buiten te zetten.

Over het algemeen ben ik blij met mijn stageplaats. Ik leer leuke mensen kennen, leer veel nieuwe dingen bij, overwon mijn 'angst' voor telefoneren, ... En hier bovenop kan ik dan ook nog eens dagelijks genieten van heerlijk zonnig (meestal dan toch) weer, daguitstapjes op mijn vrije dagen & een gratis verblijf in Australië.

Kortom, mij horen jullie niet klagen, ik blijf met plezier nog enkele maandjes hier! ;)

Tot snel!

Heel veel liefs,

Jellemieke

Finding NEMO !

Hallo allemaal !

Donderdag was het eindelijk zo ver, onze trip naar the Great Barrier Reef. Toen we (Vanessa en ik) 's morgens om 6u opstonden zagen we dat het buiten aan het regenen was. We lieten ons niet ontmoedigen, want zo'n regen hadden we al vaker gehad & meestal werd het later op de dag al stukken beter. Optimistisch als we zijn, goed ingesmeerd met zonnecrème, bikini aan, pet en zonnebril mee,... 100% voorbereid op een zonnige dag. Toen we aankwamen bij de haven begon het echter harder en harder te regenen. Iedereen zei ons echter dat als het regent op het land, het stralend weer is op de Reef, dus 'no worries', alles zou wel goed komen. Het was 2 uur varen tot onze eerste stopplaats. De zee was vrij wild en ik voelde me elke minuut meer en meer zeeziek. Gelukkig ging de tijd vrij snel voorbij door de gesprekken met anderen. De lucht was ondertussen een beetje opgeklaard en we konden de zon door de wolken heen voelen.

Nadat we ons speciaal pak tegen de kwallen aantrokken, (het is op dit moment kwallenseizoen), kozen we de juiste zwemvinnen en snorkelbril en waren we klaar voor een eerste snorkelsessie. Het water was aangenaam 'warm' (laten we zeggen, lauw) en al snel vertrok ik op zoek naar Nemo. Vanessa en ik hadden samen een onderwatercamera gehuurd, dus om de beurt konden we deze gebruiken om foto's te nemen. Ik voelde me net in het midden van de film van Finding Nemo. Vissen in alle kleuren en vormen (klein, groot, dik, dun, gestreept, met bolletjes, wit, zwart, fluorescerend, ...) zwommen onder mij door. Ik bevond me letterlijk op slechts 2 meter (of soms zelfs minder) van de koraalriffen af. Het was heerlijk om me gewoon te laten meedrijven en zo'n prachtige dingen onder mij te zien. Na een tijdje snorkelen vond ik nemo !!!! Er waren 2 grote & 1 klein clownsvisje, echt super schattig om ze met z'n drieën samen te zien zwemmen. Na het gezinnetje een tijdje gevolgd te hebben (Vanessa had op dat moment de camera, dus ik heb er jammer genoeg geen foto's van) besloot ik terug te genieten van de andere vissen en al de koraalriffen. Nemo zoeken (en vinden!) kan ik nu alleszins al van mijn to do lijstje afstrepen!

Jellyfish proof !

Great Barrier Reef

Great Barrier Reef

Great Barrier Reef

Koraal

ZOEK NEMO ! (dit was op de 2e stopplaats, de andere Nemo's die ik zag waren veel duidelijker zichtbaar & met meer)

Gigantische schelpen

Na ongeveer 2 uur snorkelen keerde ik terug naar de boot. Hier kregen we verschillende rauwkostsalades en vers fruit (jullie kunnen al raden waarvan ik het meeste heb gegeten). Na een klein half uurtje varen kwamen we aan bij de tweede stop. Een eilandje wat er op een stralende dag waarschijnlijk prachtig uit zou hebben gezien, maar de lucht was ondertussen alsmaar grijzer en grijzer geworden... We sprongen het water in voor een laatste keer snorkelen. Persoonlijk vond ik de koraalriffen op de eerste stopplaats mooier, maar toch bleef het indrukwekkend. We snorkelden verder en verder weg, op zoek naar een schildpad. Op een bepaald moment kwam er iemand van de crew in een motorbootje naar ons toe omdat we te ver van onze boot waren gezwommen. Van al dat snorkelen waren we ondertussen stiekem ook al super moe geworden, dus we waren blij dat we met het motorbootje terug naar onze boot konden varen, in plaats van helemaal terug te zwemmen. Al dat trappelen met die zwemvinnen was trouwens ook niet zo goed voor mijn voet, op zo'n momenten voel ik maar al te goed dat ik rustig aan moet doen met mijn slechte voet. Gelukkig had ik twee armen en een goede voet waardoor het snorkelen toch niet echt een probleem vormde.

De hele terugweg op de boot heb ik geslapen (het was ondertussen alweer beginnen regenen), want zo'n hele week om 6u opstaan om te werken voel je toch! Terug aangekomen in de hostel heb ik nog even leuk geskypet daarna zijn we op tijd gaan slapen.

fluo vis

Blauwe zeester !

Prachtige koraalriffen!

Vanessa en ik

Vandaag (vrijdag) was de eerste dag deze week dat ik eens niet om 6u moest opstaan, waar ik maar al te blij om was, want ik was stikkapot. Surprise surprise, vanmorgen om 6u werd ik wakker van het geluid van stromend water. Mijn eerste gedachte was: de douche (die recht tegenover onze kamer ligt) is overstroomd. Ik maakte Vanessa wakker en deed het licht aan. Je zag het water zo onze kamer binnenlopen. Toen we verder de gang inkeken zagen we dat de hele gang onder water stond. We probeerden het water zo goed mogelijk uit onze kamer te houden, door lakens op de grond te leggen die het water absorbeerden. De meesten mensen in onze gang waren ondertussen ook wakker geworden. (Ik lig in de gang waar bijna enkel personeel ligt). 

Even later kwamen er gasten naar beneden die ons vertelden dat heel hun kamer onder water was gelopen. We schoten allemaal in actie en liepen met gebruikte lakens en handdoeken naar boven. De hele gang was bedekt met enkele centimeters water. We hebben zo goed mogelijk geprobeerd om het water uit de kamers te houden, de mensen wakker te maken & hun spullen op de bedden te zetten. In totaal denk ik dat er zo'n 20 tot 25 kamers last hadden van het water. Ondertussen waren ook de managers wakker gemaakt en namen zij het verder over. Rond 7u besloot ik terug in mijn bed te kruipen, want ik was stiekem nog wel héél erg moe! Na enkele uurtjes slapen stond ik op om van mijn vrije dag te genieten. Het regent eens niet vandaag (ik vind tropisch weer echt iets vreemd: of het regent de hele dag maar het is niet koud, of het is ongelofelijk heet en kan je de hele dag niks doen).

Ik ben eigenlijk wel blij dat ik niet moet werken vandaag, want ik heb geen flauw idee hoe ze het water-probleem gaan oplossen. Voorlopig is iedereen die vandaag in Housekeeping & Gardening werkt, druk in de weer om alle lakens en handdoeken op te ruimen en het water weg te krijgen. Ik heb geen flauw idee of de kamers vandaag gebruikt kunnen worden. Ze hebben zoveel mogelijk van de gasten die vandaag aankomen in de kamers gezet die geen last hebben van het water.

2 emmertjes water halen....

gangen vol lakens en handdoeken..

In het volgend blogbericht vertel ik jullie hoe vandaag afgelopen is, want ik ben alweer veel te veel aan het schrijven!

Veel liefs,

Jellemieke

And it burned, burned burned...

Hallo allemaal !

Ik ben ondertussen al twee weken in Australië. Langs de ene kant voelt het alsof ik hier al véél langer ben, langs de andere kant lijkt het nog gisteren dat ik in België was. Sinds mijn laatste blogbericht is er veel gebeurd! Ik ben onder andere aan de receptie mogen beginnen, ben voor de eerste keer serieus verbrand en heb al vele mensen van overal te wereld leren kennen.

We zullen beginnen bij het begin; de receptie. Wat een ingewikkeld computerprogramma, amai! Ik heb gewoon besloten een soort handleiding voor mezelf te schrijven, om een beetje wegwijs te raken in het hele systeem.Op deze manier kan ik altijd teruggrijpen naar mijn eigen notities, mocht ik het even niet meer weten. Mijn eerste check-in was gelukkig een Spanjaard, dus na een babbeltje in het Spaans was alles in orde & gaf hij mij alle tijd die ik nodig had. Na enkele dagen had ik al het gevoel er alleen voor te staan. Oke, veel vertrouwen krijgen is aangenaam, maar zomaar voor de leeuwen gegooid worden is iets anders. 

Er stonden zo'n 10 mensen aan te schuiven om in te checken en ik had geen flauw idee hoe ik dat allemaal voor elkaar moest krijgen. Een rood hoofd en vele "I'm sorry for the waiting, it's just my first week" later, was gelukkig (met behulp van een collega) iedereen ingecheckt. Ook ontsnap ik ondertussen niet meer aan het opnemen van de telefoon. 'Goodmorning, Nomads Cairns, Jellemieke's speaking', is een zinnetje dat ik automatisch eruit floept als ik de telefoon opneem. Het ene telefoontje is al eenvoudiger dan het andere, maar als ik er niet aan uit kan geef ik gewoon de telefoon door aan iemand anders. Een van de moeilijkheden bij een telefoongesprek is het opzoeken van de juiste personen. Mensen van over de hele wereld komen naar deze hostel, met de allervreemdste namen tot gevolg. Om het spellen van een naam vlot te volgen staat mijn Engels nog niet genoeg op punt, maar daar wordt aan gewerkt !

Naast de receptie heb ik gelukkig ook zo mijn vrije dagen. Deze week had ik voor beide dagen niks gepland. Op donderdag wilden Vanessa (Duitse intern, alsook mijn kamergenote) en ik naar een soort avonturenpark/zoo gaan. Op het eerste zicht leek dit maar 21 dollar te kosten, maar eens we daar aankwamen, bleken ze voor elk deel nog geld bij te vragen. In totaal kwam het dan neer op zo'n 80 dollar, wat ik toch wel te duur vond, zeker omdat ik vorige week al naar een soort zoo was geweest. Uiteindelijk besloten we gewoon terug te keren naar de hostel, te lunchen en daarna de bus te nemen naar Palm Cove, een strand op ongeveer 40 min rijden van Cairns. Het was een mooi strand, maar jammer genoeg waren er enorm veel kwallen, waardoor je enkel in een speciaal afgebakend stuk kon zwemmen. 

Ik- Vanessa- Merle

We wandelden tot het einde van de pier en kwamen wat vissende mensen tegen. We begonnen te babbelen en uiteindelijk hebben we ook even mogen vissen (khad wel nooit beet, maar het was wel leuk om te doen). Plots haalde een van de vissers een haai (tje) binnen! Het was cool om eens een echte haai te zien, maar ik was toch blij (vooral voor dat arme haaitje) dat we hem terug in het water gooiden.

Op mijn tweede vrije dag had ik weer niets gepland. De dag begon 's morgens begon het met een harde regenbui (lees: stortbui). Gelukkig kon ik samen met twee meisjes van de UK en een jongen van Spanje (mijn 1e check in) wat kaarten. Na een paar uur spelen was het regenen een beetje geminderd en besloten we samen naar het centrum te gaan. Omdat het nog steeds regende vertrok ik vrij onvoorbereid (zonder zonnecrème, pet, bikini of zonnebril). Dit is iets wat ik nooit meer zal doen. Ik zie momenteel namelijk zo rood als een tomaat (vooral gezicht, nek, schouders en armen, maar ook mijn benen zijn hard verbrand). Maar als we dit even vergeten, hadden we een leuke dag aan de lagoon.

Vandaag had ik mijn eerste ochtend shift, die begon om 06.30am. Ik leerde weer veel bij, beantwoorde telefoontjes, checkte mensen in en uit, maakte reservaties, verkocht dingen van de shop, ... Een gewoon dagje zoals anders. Na het werk ging ik nog snel met Vanessa naar de fruit- en groentenmarkt (als gevolg van gisteren moest ik in een vest naar het centrum, wat echt niet te doen was qua hitte, maar ik kan echt geen zon op mijn huid verdragen momenteel). We kwamen iets voor sluitingstijd aan, waardoor we konden genieten van grote kortingen op het fruit. Een gigantisch stuk watermeloen voor 1 dollar in plaats van 5, jis!

Voor de rest is er niets speciaals meer gebeurd. Als Vanessa en ik volgende week een dagje samen vrij hebben, boeken we een tocht naar de Great Barrier Reef, spannend! Ik ben dan ook van plan een go pro camera te huren, zodat ik alles onder water goed kan vastleggen!

Heel veel liefs,

Jellemieke

skippy the bush kangaroo

Hallo,

Vandaag ging ik samen met Mayelle naar the Crocodile Farm. 's Morgens werden we opgehaald aan de hostel, om door de gietende regen (!) naar het park te rijden. Cairns is een tropische bestemming, in beiden zin van het woord... Tropische regens horen hier dus ook bij. Het regende dat het goot, de wegen stonden blank en de lucht was grijs en grauw. Gelukkig kon dit weer onze pret niet bederven en hadden we er nog steeds heel veel zin in. Regenjas aan & probleem opgelost !

Er stonden vandaag verschillende dingen op het programma. We begonnen met een tocht op de lagoon met een bootje. Er werden stukken kip aan een lange paal gebonden en op deze manier lieten ze de krokodillen omhoog springen (zodat alle toeristen voldoende foto's konden nemen). Op sommige momenten was dit best wel zielig, want de krokodillen moesten dan enkel springen en uiteindelijk werd de kip weer aan boord gehaald & weggelegd. Wat ze toch allemaal niet verzinnen om toeristen tevreden te houden.

springende krokodil

Na dit boottochtje gingen we naar de kangoeroes en walibi's. Onderweg kwamen we ook al wat koala's tegen. De koala's die we gezien hebben waren 99% van de tijd aan het slapen. Af en toe verplaatsten ze zich een klein beetje, of kauwden ze aan een eucalyptusblaadje, maar tot zo ver alle actie. De tropische stortbui van deze morgen werd na een enkele uurtjes gelukkig ook geruild voor de tropische hitte, hoera!

slapende koala

Luie kangoeroe (en ik in regenoutfit)

Tussen de kangoeroes (en de zon scheen weer)

schattige walibi !

Voor de rest waren er nog verschillende shows, gaande van de 'Crocodile attack show' tot de 'snake show' enzovoort. En omdat een beeld meer zegt dan duizend woorden (alvast mijn excuses als je bij sommige foto's je hoofd even moet draaien): 

Mayelle en ik

Slangen zijn niet mijn vrienden.. Toch snel snel even vasthouden voor de foto ;)

Krokodil

massa's krokodillen

krokodil zelf eten geven... Héél voorzichtig...

HAP weg was de kip !

baby krokodil

slang (die zich letterlijk op 10 cm van ons bevond. Ik had het geniale idee om op de 1e rij te gaan zitten.. HELP !

Zo, dat was het weer voor deze keer. Morgen begin ik weer te werken en zal ik voor de laatste keer (hopelijk) de housekeeping doen! 

Heel veel liefs,

Jellemieke

the new intern

Hello hello !

Hier nog een blogberichtje na mijn eerste drie stagedagen. Nog een dag te gaan & ik kan al genieten van mijn eerste vrije dagen, hoera ! 

Op maandagochtend begon mijn shift om 08:00. Toen ik echter aan de receptie kwam, vertelde Nadine (de manager) mij, dat ik véél te vroeg was. Ik werd om 09:00 terug verwacht. Na dit kleine misverstand begonnen we om 09:00 met al het nodige papierwerk en wat uitleg. De eerste week zal ik meelopen met het housekeeping team. Dit is nodig om de hele hostel en hun manier van werken beter te leren kennen.

Hierna begon het zware werk (respect voor alle poetsvrouwen over de hele wereld). De hostel werkt eigenlijk vooral op stagiaires (receptie) en vrijwilligers. Deze laatste werken in de hostel in ruil voor accommodatie. Het hele housekeeping team bestaat dan ook uit vrijwilligers. Die ochtend moesten er 91 (!!!) bedden worden opgemaakt. Het was een ongelofelijk werk om al die bedden op tijd klaar te krijgen, de kamers te poetsen, de was te doen, de vuilniszakken te vervangen, ... Laten we zeggen dat ik om 15u toen mijn shift afgelopen was, mijn voeten niet meer voelde, het zweet over mijn lijf liep en ik stikkapot was. *Lucky me* : ik kon na deze vermoeiende shift een frisse duik nemen in het (gratis) openbaar zwembad in het centrum. Daarna lekker opdrogen in het zonnetje, wat lezen en uitrusten na mijn eerste werkdag.

Het zwembad van de hostel

het gratis openbaar zwembad

palmbomen, oooooveral palmbomen!!!

Dag twee was gelukkig al iets minder vermoeiend. Dit keer moest ik enkel de was doen en daarna mocht ik mee met de housekeeping manager, om alle kamers te gaan checken. We moesten dus controleren of de housekeepers hun job goed hadden gedaan. Toen dit gedaan was moest ik alle dingen die ze verkopen in de shop (gaande van drank tot pasta tot tandenborstels tot waspoeder, kortom, alles wat een backpacker wel eens nodig zou kunnen hebben), inventariseren. Al bij al was dit niet zo erg want hierdoor kon ik bijna in de frigo's kruipen om de blikjes te tellen (oh ja, lekker fris) & ook met het tellen van de ijsjes had ik geen probleem :) ! Op het einde wisten ze niet meer wat ze mij nog konden laten doen en mocht ik dus een uurtje eerder stoppen.

Vandaag was mijn 3e stagedag en begon ik weer om 08:00... Ondertussen wist ik al een beetje wat ik kon doen (wassen, drogen, lakens vervangen, kamers checken, ...) maar toen dit allemaal gedaan was, was mijn inspiratie op... Ik heb dan maar wat geholpen aan de receptie (wat misschien veel ingewikkelder, maar wel véél leuker is). Toen ze mij voor de lunch zeiden 'ik heb geen werk meer voor je, loop maar wat rond en doe alsof je bezig bent', besloot ik om gewoon te vragen of ik al wat kennis kon maken met het werk achter de receptie. Vriendelijke Ramona legde me de basis van hun boekingssysteem uit. Het ziet er voorlopig allemaal nog erg moeilijk uit, maar dat komt, na een beetje oefenen, ook wel weer goed!

Ik moet eerlijk toegeven dat de eerste dagen een beetje teleurstellend waren. Ik begrijp heel goed waarom ik dit werk moet doen & ben er zeker van dat dit later aan de receptie wel goed van pas zal komen, maar toch zal ik blij zijn als het maandag is en ik aan de receptie kan beginnen!

Voor mijn vrije dagen heb ik besloten om het rustig aan te doen en voor zaterdag heb ik een tripje naar de Crocodile farm geboekt samen met Mayelle (het Nederlandse meisje dat hier ook haar stage doet).

Hierover later meer !

Heel veel liefs,

Jellemieke 

ps. Je moet op google maar eens 'vliegende hond vleermuis' opzoeken, daar ziet de lucht zwart van, elke dag om 19u! Heel indrukwekkend en er zijn echt joekels bij !

Sunshine State - 100 % waar, het is hier zo warm !!!