Totaal aantal pageviews

zaterdag 11 juni 2016

Aan alle mooie liedjes komt een eind

...

Hier sta ik dan, alleen achter de receptie... Niks te doen, niemand te zien. Vandaag was de moeilijkste dag van mijn stage tot nu toe. Vanessa, Merle en Mayelle, de drie andere stagiaires zijn vandaag vertrokken. Voor velen een onbenullig feit, voor mij een zeer grote verandering. Met wie moet ik nu de veel te rustige momenten aan de receptie doorbrengen? Samen beslissen wat we eten, wat we doen na het werk, roddelen over gasten, wandelen naar de Lagoon, aqua zumba dansen, wafels eten in de nightmarket, ... De kamer is leeg, mijn koffer staat klaar. Ik heb echter nog 2 shifts te doen en zal pas maandag vertrekken. Ik heb voor mezelf besloten om nog 2 dagen het beste van mezelf te geven aan de receptie, nog even te genieten van het stralende weer, lekker te eten, de laatste souveniertjes te kopen en dan met een goed gevoel te vertrekken. Ik heb enorm genoten van mijn tijd hier in Australie, heb een prachtige ervaring achter de rug dankzij mijn stage bij Nomads, geweldige plaatsen gezien, zotte dingen gedaan, vele mooie herinneringen gemaakt en vooral enkele zeer goede vrienden aan deze tijd hier overgehouden. Ik kijk er heel erg naar uit om gezellig terug thuis te zijn, Zazoe uit te laten, ons Mirte te steunen tijdens de examens, Alex op te pikken van de luchthaven, Jolien na bijna 1 jaar terug te zien, af te studeren, te genieten van de zomer, ... 

see you soon !

Heel veel liefs,
Jellemieke
laatste ijsje van de coldrock

Bijna gratis uit eten op Vanessa's verjaardag

Afscheidsetentje Nadine en Devon

Mayelle, Vanessa en ik

Pannenkoeken aant strand op Vanessa's verjaardag

Genieten vant mooie weer

Poolparty

ik en Vanessa




zondag 29 mei 2016

** I believe I can fly **

Hallo allemaal !


Onder het motto "laten we zoveel mogelijk uit de laatste 2 weken halen" vertrokken we op vrijdagochtend om 6.30 met de shuttlebus naar Mission Beach. Na (per ongeluk) op de verkeerde bus gestapt te zijn en vele hotels gepasseerd te zijn voor andere pick ups verlieten we rond 7u eindelijk Cairns. Enkele uurtjes later kwamen we aan in Mission Beach, waar de vele palmbomen, een stralend blauwe hemel en een gloedhete zon ons verwelkomde. Na enkele instructies werden we een voor een gewogen en in verschillende groepen ingedeeld. Het was een perfecte dag om te skydiven vertelden ze ons. Er waren dan ook maar liefst 72 mensen die besloten de sprong te wagen, wat gelijk staat aan 8 vliegtuigen vol doodnerveuze maar enthousiaste mensen.

Wij waren gelukkig als volgende groep aan de beurt. Nadat we de groep voor ons hadden zien landen op het strand werd ik alsmaar zenuwachtiger. Wie haalt het nu in zijn hoofd om vanop  4.3 km hoogte uit een vliegtuig te springen? Dat is 4 keer van bij ons thuis tot aan het station... CRAZY! Maar oke, let's do this! Na kennis gemaakt te hebben met mijn begeleidster Isabel en enkele keren de verschillende posities en signalen geoefend te hebben, vertrokken we met de bus naar het vliegtuig. Isabel filmde nog snel enkele beelden en daarna namen we plaats in het vliegtuig. Er waren 2 banken in het vliegtuig, waar we allemaal achterstevoren (dus niet in vliegrichting) gingen zitten. Het enige waar ik op dat moment aan kon denken was "De Marie Louise gaat op en neer", omdat we in dezelfde positie zaten :D. Achteruit opstijgen was op zich ook al een ervaring op zich, maar al snel ging ieders belangstelling naar het prachtige landschap dat zich onder ons vormde. Even later vlogen we over de kustlijn en zagen we vele kleine eilandjes. Ook de Great Barrier Reef was zichtbaar onder ons en in tussentijd bleven we maar stijgen. De deur, die eigenlijk gewoon een rolluik was, stond bijna gedurende de hele vlucht open. Ik was toch wel blij dat ik niet aan de deuropening zat! Na een tijdje vliegen kregen we nog enkele instructies: bij het eerste licht dat aanging moesten we de brillen opzetten, daarna naar de deuropening schuiven en op de rand (met benen buiten) gaan zitten en bij het laatste licht naar beneden springen. Zelfs nu ik dit allemaal aan het typen ben kan ik niet geloven dat ik dit gedurfd heb. Ik heb op die moment gewoon mijn gedachten uitgeschakeld, verstand op nul en gewoon gedacht: ENJOY! 


Ready. Set. GO ! 

Excited

Een voor een zag je ze zo naar onder springen...

niet denken, gewoon DOEN!

















Enkele woorden die de vrije val beschrijven: 

droge mond - enorme druk -  prachtig uitzicht - enorme snelheid - eindeloos






Het openspringen van de parachute was een geruststelling, omdat ik er nu vrij zeker van was dat we niet te pletter zouden storten. Even later kreeg ik weer wat speeksel in mijn mond en mocht ik ook mijn bril afzetten. Het uitzicht was prachtig!!! Ik verschoot wel even toen ik van Isabel de parachute mocht besturen en we op die manier in het rond konden vliegen. Al veel te snel kwamen we bij de fase van het landen. Ik moest eerst mijn knieën omhoog trekken en daarna mijn benen omhoog steken. Ik had verwacht dat ik op niet op mijn benen zou kunnen staan en compleet aan het trillen zou zijn, maar dat gebeurde eigenlijk niet. Het enige wat ik op die moment wou doen was in de lucht springen van blijdschap en schreeuwen " I DID IT " !


Dat was het weer voor deze week.. Vandaag over exact 2 weken stap ik het vliegtuig op naar België. Ik hoop dat ik de zon kan meebrengen, want ik betrap er mezelf vaak op dat ik het 'koud' heb (en het dan toch nog 26°C is)... Maar dat zijn zorgen voor later! Nu nog 2 weken met volle teugen genieten!

Heel veel liefs en nu ècht tot snel


Jellemieke


Ps. Voor de geïnteresseerden, via deze link kunnen jullie mijn skydive video bekijken. De eerste 38 seconden is een reclamefilmpje, maar daarna zullen jullie mij vast en zeker herkennen! Veel kijkplezier !





donderdag 12 mei 2016

Chillagoe

Hallo allemaal !


Hier ben ik weer met een update van mijn laatste uitstapje: een dag naar Chillagoe! Chillagoe is gelegen op ongeveer 215km ten Oosten van Cairns. Om een tour te boeken die hier naartoe gaat, zouden we $274 moeten betalen. Dat vonden Vanessa en ik het niet echt waard, dus besloten we iemand te zoeken met een auto en tijd om met ons hier naartoe te rijden. Mahaki was hiervoor de perfecte persoon! Een vrolijke Nieuw-zeelander die sinds januari in de hostel verblijft. Hij heeft een job op de luchthaven, maar we konden het zo geregeld krijgen dat we met z'n drieën samen een dagje vrij kregen. 

Ik- Vanessa- Mahaki
Dinsdag was het dus zover, om 8.30 vertrokken we uit de hostel, voor een drie uur durende autorit naar Chillagoe. Wat moet je je voorstellen bij Chillagoe? The outback, daar waar de tijd 50 jaar geleden stil is blijven staan, een boerengat in the middle of nowhere, maar gelukkig wel met een prachtige natuur en veel wildlife. Over wildlife gesproken, hier kwamen we op onze heenweg al vrij snel mee in contact. Naast wat dode kangoeroe's (helaas zag ik deze keer geen enkele levende...) konden we overal langs de weg ook kuddes wilde paarden en koeien volgen. Die trokken zich er vrij weinig van aan of ze nu op of langs de weg stonden, dus meer dan eens moesten we serieus vertragen om botsingen met koeien te vermijden. Hoe dichter we bij Chillagoe kwamen, hoe slechter de wegen, hoe dorder de omgeving en hoe minder auto's we zagen.





























Rond 11u waren we op onze bestemming. We waren echter niet zo goed voorbereid en hadden dus geen flauw idee waar we nu juist naar toe moesten rijden om dingen (gratis) te bezichtigen. Na een korte babbel met de uitbaatster van het (enige) motel in het dorp, werden we doorverwezen naar het toeristisch info centrum.
Hier kregen we een kaartje waar 4 plaatsen op waren aangeduid die we gratis konden bezoeken. The balancing rock leek ons het indrukwekkendste en we besloten dus hier als eerste naar toe te rijden. Na een tiental minuutjes waren we op bestemming. De stilte was oorverdovend.. Zo ongelofelijk hoe stil het ergens kan zijn. Het enige geluid was van enkele (roof)vogels en onze eigen voetstappen. Verder niets, helemaal niets. The balancing Rock was in een woord: indrukwekkend. Zie foto's :)







Na een tijdje rondgewandeld te hebben (en natuurlijk na de nodige fotoshoots), droop het zweet over onze lichamen en besloten we terug naar de auto te gaan. Onze tweede stop was namelijk een swimming hole. Jammer genoeg hadden Vanessa en ik onze bikini's niet bij en bleef het voor ons bij ' wat water over onze armen gieten'. Mahaki kon zo'n afkoeling wel gebruiken en sprong meteen het water in. Na een tijdje besloten we verder te gaan naar onze derde stop: The Chillagoe Smelters. Vroeger was Chillagoe namelijk een dorp met mijnen. De mijn activiteit is al jaren stilgelegd, maar toch leek het gisteren dat ze hun materiaal neerlegden. De heuvels zorgden voor enkele indrukwekkende uitzichten. Hierna reden we verder naar de Royal Arch Cave. En zoals altijd zeggen foto's meer dan woorden:
Swimming hole

Chillagoe Smelters

Chillagoe Smelters






We wilden liever niet in het donker tegenover een kudde koeien op de weg staan, dus besloten we rond 15u al terug te keren richting Cairns. Op die manier konden we onderweg nog stoppen in andere dorpjes. Onze eerste poging was Mareeba, maar hier bleek (buiten de vele koffieplantages) niet echt iets te bezichtigen. Daarna reden we door naar Kuranda, waar jammer genoeg alles al gesloten was. Als echte toeristen reden we dus tegen 10km per uur de straatjes door en namen zo wat foto's :). Toen we op ongeveer 15 minuutjes van Cairns waren stopten we nog even aan Holloway Beach. Rond 18u kwamen we terug aan in de hostel na een vermoeiende maar zeker geslaagde dag.





Voor de rest heb ik weer een verscheidenheid aan shiften deze week (ochtend, avond en split). De ochtendshift blijft nog steeds mijn favoriete shift, ondanks het vroege opstaan. Voor de laatste 4 weken hebben we nog enkele plannen. Vorige week lieten enkele Belgen een tentje en wat kampeergerief achter, dus Vanessa en ik zouden graag nog gaan kamperen ergens aan het strand, in de buurt van Cairns. We wachten op het perfecte weer om 2 dagen erop uit te trekken. Over zo'n twee weken is het Mayelles verjaardag en zouden we normaal alle vier (Merle, Mayelle, Vanessa en ik) vrij krijgen. Die dag willen we graag gaan skydiven (ik krijg al schrik als ik er alleen maar aan denk!), spannend! Voor de rest geen speciale plannen, enkel met een dubbel gevoel de tijd voorbij zien gaan...

Heel veel liefs,

Jellemieke 



maandag 2 mei 2016

Sydney !

Hallo allemaal !


Na een langere tijd zonder blogbericht, hier een XL versie, speciaal voor jullie! De weken tussen mijn vorige post en deze waren niet zo speciaal. Het waren dagen met vele regenbuien en bijna elke dag werken, dus niet zoveel om jullie jaloers mee te maken ;) . Zoals ik in een vorig blogbericht al schreef, wou ik voor ik weer naar huis ga (en dit is al binnen 6 weken, de tijd vliegt echt voorbij!) ook nog wat anders zien van Australië buiten Cairns. Vrijdag was het zover, mijn vlucht naar Sydney! Ik vertrok met een iet wat zenuwachtig gevoel rond 14.30 naar de luchthaven.

Aan de check-in balie van Jetstar (vergelijkbaar met Ryanair, enkel iets nieuwere vliegtuigen) kreeg ik te horen dat ik zou vliegen met Qantas (vergelijkbaar met Brussels Airlines). Dit was zowel goed als slecht nieuws. Laten we beginnen met het slechte: mijn vlucht zou pas om 17h55 vertrekken in plaats van 16h, waardoor ik dus nog drie uur in de luchthaven, al wachtend moest doorbrengen. Ik had dan ook geluk bij het 'ongeluk' en kreeg gratis avondeten, drinken en een overheerlijk ijsje tijdens de drie uur durende vlucht naar Sydney. Een ander positief punt aan deze citytrip is mijn gratis verblijf in Sydney. Nomads is een grote keten met hostels verspreid over heel Australië. Ik kreeg dus gratis verblijf (en als je weet hoe duur Sydney is, schilt dat al snel veel geld!).

Rond 21.15 kwam ik aan in Sydney en belde de hostel om te vragen of ze mij konden oppikken van de luchthaven. Ik kreeg het antwoord dat het te laat was voor een pick up. "Neem de trein maar richting Town Hall, dan betalen wij je ticket terug.". Met een bang hartje (ik had namelijk totaal geen adres van de hostel of niks) nam ik de trein naar het centrum. Het speciale aan de trein was, dat je de rugleuning van de stoeltjes kan draaien in de richting van hoe je wil zitten. Dit zouden ze in België ook gerust mogen invoeren, zo reis je namelijk nooit tegen de richting in! 


Aangekomen bij de halte Town Hall, kwam ik uit op een groot plein, tussen de hoge wolkenkrabbers. Ik herkende de naam 'town hall' gelukkig wel, omdat hier de volgende dag mijn Free Walking Tour zou starten. Ik wist dus dat de hostel zich slechts op 200 meter van de halte bevond, maar in welke richting, geen flauw idee... Een paar mensen aanspreken op straat was dus de enige optie. Gelukkig waren die allemaal zéér vriendelijk en hadden ze wifi op hun gsm, waardoor ze al snel google maps openden en mij de weg wezen naar de hostel. Ik was na enkele minuten al ingecheckt en ging naar de 'slaapzaal'. We sliepen met 8 op een kamer, maar gelukkig waren er maar 5 bedden bezet. Het waren allemaal stapelbedden en jammer genoeg moest ik vanboven slapen. Fridaynight is partynight denk ik zo, want amai, de muziek klonk zo luid in de kamer, dat ik zelfs moeite had met in slaap te vallen. Hierbij komt nog het gesnurk van een roommate (dat nog 100 keer zo luid was dan de muziek) en het afgaan van verschillende wekkers, etc waardoor ik niet echt vlekkeloze eerste nacht achter te rug had.

De hal van de hostel

Toch begon ik vol energie mijn eerste echte dag in Sydney. De keuze om in de hostel 6$ te betalen voor ontbijt, of ergens anders te gaan ontbijten was al snel gemaakt. Ik vond een leuk plaatsje met overheerlijke yoghurt en at deze al ronddwalend door de stad op. Ik kwam voorbij de Chinese Garden, Paddy's market, Darling Harbour, etc. Aan de Darling Harbour was een 'sign exhibition'. Allemaal grappige verkeersborden die ergens ter wereld terug te vinden zijn. Hier enkele voorbeelden:





















Om 10.30 begon de Free Walking Tour langs de belangrijkste bezienswaardigheden van Sydney. Lisa, de tour guide, vertelde vol overtuiging en op een enorm aangename manier over de geschiedenis en legendes van de stad. Ik kan hier natuurlijk niet alles neerschrijven, maar als je ooit in Sydney bent is deze tour zeker een aanrader!
Lisa, de tourguide

Harbour Bridge


Gallerij
Gallerij
de galerij

Links het hoogste punt van Sydney, rechts het voormalige grootste punt van Sydney (gedurende 50 jaar).

kunstproject
De tour eindigde aan the Harbour Bridge and the Opera House. Ik besloot om de bus te nemen naar Bondi beach, om dan de costal walk naar Coogee beach te doen. Aangekomen in Bondi Beach zag ik voor het eerst in mijn leven mensen surfen. Dit gaf zo'n goesting om zelf in het water te gaan en iemand te vragen om mij te leren surfen! Jammer genoeg was ik hier niet op voorbereid (lees, ik had een lange broek aan, wandelschoenen, etc en had totaal geen bikini of handdoek bij) en dus begon ik de prachtige wandeling richting Coogee beach. Surfen is zeker en vast een nieuw item op mijn to do lijstje! Ik zag prachtige stranden, rotsen en natuur tijdens deze wandeling, die ik aan de hand van enkele foto's graag met jullie deel! Het was soms jammer om zo'n prachtige dingen te zien en tegen niemand te kunnen zeggen 'wauw, dit is zo mooi' of 'ooh, heb je die surfer gezien?' etc. Dat is iets wat ik soms wel miste tijdens dit tripje, iemand om van die leuke momentjes mee te delen, mabon, dat is de keerzijde van de medaille zeker? Na het passeren van Bondi Beach, Tamarama Beach, Bronte Beach, Clovely Beach en Gordons bay kwam ik aan bij Coogee beach. 


een van de vele stranden !

Een van de mooie stranden 
rotsen

Kerkhof langs de zee.. Beetje vreemd om langs te lopen, wel heel mooi !

Beach
Rotsen
















Het was een heel mooie wandeling, maar ik (en vooral mijn voeten) was (waren) toch erg blij om aangekomen te zijn. Ik nam de bus terug richting de Harbour Bridge en wou daar nog wat rondwandelen, maar ik was zo moe dat ik besloot terug naar de hostel te gaan. 's Avonds raakte ik aan de praat met een Italiaans meisje, die vond dat ik absoluut Darling Harbour at night moest zien. Het was inderdaad de moeite om hier 's avonds te komen, overal waren straatmuzikanten, dans optredens etc.

jammer genoeg zijn mijn nachtfoto's van niet z'n hoge kwaliteit...
fontein
Zondag was mijn laatste dag in Sydney en had ik een tour geboekt naar de Blue Mountains. De dag begon met veel regen en ik zag in gedachten mijn dag al in het water vallen. Gelukkig klaarde het na een uurtje al op en begon de zon te schijnen. Onze eerste stop was aan de Lincoln Rock. De Tour Guide waarschuwde dat er hevige rukwinden konden zijn die je met gemak van de rots zouden afblazen. Het leek allemaal maar overdreven, maar zodra we daar stonden werden we letterlijk omver geblazen. (gelukkig wel niet van de rosten af)



We kregen de kans om een scenic skyway, cableway, walkway and railway te doen. Dit was natuurlijk niet inbegrepen in de tour, maar het klonk wel de moeite waard, dus ik besloot de Australische economie een beetje te steunen en een extra uitgave te doen. Ik ben blij dat ik die keuze maakte want het was allemaal dubbel en dik zijn geld waard. Je had een prachtig uitzicht over de Blue Mountains, zie foto's:

The Three Sisters



waterval/regenboog/ ...














steilste trein ter wereld

de trein...

Hiromu, ik en Amy.

Blue Mountains

Blue Mountains

De dag eindigde met een boottocht over de rivier, onder de Harbour Bridge en langs the Opera House, wat er allemaal heel speciaal uit zag met al die lichtjes. De meeste tijd tijdens de tour bracht ik door met twee Japanners, Amy en Hiromu. Toen we 's avonds aankwamen ging ik nog Japans eten met Hiromu. Het was interessant om meer dingen te horen over hun cultuur, schrift, taal, gewoontes, ... Zelfs terwijl hij aan het eten was *slurp slurp* vroeg ik me verwonderd af of het typisch Japans was om zo te slurpen, of dat dit gewoon zijn manier van eten was. Ik vond het toch wat ongepast dit aan hem te vragen. Rond 20u gingen we elk naar onze eigen hostel en kroop ik al vroeg mijn bed in, want de volgende ochtend moest ik om 3.40 opstaan om mijn vlucht te halen.

Japans eten (al deze tekentjes zijn blijkbaar 'de menukaart' haha !)

Opera house by night

Maandagochtend om 9u30 kwam aan in Cairns, het zonnetje straalde, de lucht was mooi blauw en het was fijn om 'thuis' te komen.

Heel veel liefs en tot snel !

Jellemieke