Hallo allemaal !
Onder het motto "laten we
zoveel mogelijk uit de laatste 2 weken halen" vertrokken we op vrijdagochtend
om 6.30 met de shuttlebus naar Mission Beach. Na (per ongeluk) op de verkeerde
bus gestapt te zijn en vele hotels gepasseerd te zijn voor andere pick ups verlieten
we rond 7u eindelijk Cairns. Enkele uurtjes later kwamen we aan in Mission
Beach, waar de vele palmbomen, een stralend blauwe hemel en een gloedhete zon
ons verwelkomde. Na enkele instructies werden we een voor een gewogen en in
verschillende groepen ingedeeld. Het was een perfecte dag om te skydiven vertelden ze ons. Er waren dan ook maar liefst 72 mensen die besloten de
sprong te wagen, wat gelijk staat aan 8 vliegtuigen vol doodnerveuze maar
enthousiaste mensen.
Wij waren gelukkig als volgende
groep aan de beurt. Nadat we de groep voor ons hadden zien landen op het strand
werd ik alsmaar zenuwachtiger. Wie haalt het nu in zijn hoofd om vanop 4.3 km hoogte uit een vliegtuig te springen?
Dat is 4 keer van bij ons thuis tot aan het station... CRAZY! Maar oke, let's do
this! Na kennis gemaakt te hebben met mijn begeleidster Isabel en enkele keren
de verschillende posities en signalen geoefend te hebben, vertrokken we met de
bus naar het vliegtuig. Isabel filmde nog snel enkele beelden en daarna namen
we plaats in het vliegtuig. Er waren 2 banken in het vliegtuig, waar we
allemaal achterstevoren (dus niet in vliegrichting) gingen zitten. Het enige
waar ik op dat moment aan kon denken was "De Marie Louise gaat op en
neer", omdat we in dezelfde positie zaten :D. Achteruit opstijgen was op
zich ook al een ervaring op zich, maar al snel ging ieders belangstelling naar
het prachtige landschap dat zich onder ons vormde. Even later vlogen we over de
kustlijn en zagen we vele kleine eilandjes. Ook de Great Barrier Reef was zichtbaar onder ons en in tussentijd bleven we maar stijgen. De deur, die eigenlijk
gewoon een rolluik was, stond bijna gedurende de hele vlucht open. Ik was toch
wel blij dat ik niet aan de deuropening zat! Na een tijdje vliegen kregen we
nog enkele instructies: bij het eerste licht dat aanging moesten we de brillen
opzetten, daarna naar de deuropening schuiven en op de rand (met benen buiten)
gaan zitten en bij het laatste licht naar beneden springen. Zelfs nu ik dit allemaal aan het
typen ben kan ik niet geloven dat ik dit gedurfd heb. Ik heb op die moment
gewoon mijn gedachten uitgeschakeld, verstand op nul en gewoon gedacht: ENJOY!
 |
| Ready. Set. GO ! |
 |
| Excited |
 |
| Een voor een zag je ze zo naar onder springen... |
 |
| niet denken, gewoon DOEN! |
Enkele woorden die de vrije val beschrijven:
droge mond - enorme druk - prachtig uitzicht - enorme snelheid -
eindeloos
Het openspringen van de parachute was een geruststelling, omdat ik
er nu vrij zeker van was dat we niet te pletter zouden storten. Even later
kreeg ik weer wat speeksel in mijn mond en mocht ik ook mijn bril afzetten. Het
uitzicht was prachtig!!! Ik verschoot wel even toen ik van Isabel de parachute
mocht besturen en we op die manier in het rond konden vliegen. Al veel te snel kwamen
we bij de fase van het landen. Ik moest eerst mijn knieën omhoog trekken en daarna
mijn benen omhoog steken. Ik had verwacht dat ik op niet op mijn benen zou
kunnen staan en compleet aan het trillen zou zijn, maar dat gebeurde eigenlijk
niet. Het enige wat ik op die moment wou doen was in de lucht springen van
blijdschap en schreeuwen " I DID IT " !
Dat was het weer voor deze week..
Vandaag over exact 2 weken stap ik het vliegtuig op naar België. Ik hoop dat ik
de zon kan meebrengen, want ik betrap er mezelf vaak op dat ik het 'koud' heb
(en het dan toch nog 26°C is)... Maar dat zijn zorgen voor later! Nu nog 2 weken
met volle teugen genieten!
Heel veel liefs en nu ècht tot
snel
Jellemieke
Ps. Voor de geïnteresseerden, via deze link kunnen jullie mijn skydive video bekijken. De eerste 38 seconden is een reclamefilmpje, maar daarna zullen jullie mij vast en zeker herkennen! Veel kijkplezier !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten